دختران مجرد دهه شصتی خود انتخاب کردن که مجرد بمانند

تهرانی هایی که الآن رو برج میلاد بستنی طلا میخورن، بچه های مادرانی هستن که زمانی ازشون میپرسیدیم تهران چه جاهای دیدنی داره میگفتن پارک ارم، بر وزن اِواااا. حتی اون روز تلویزیون نشونشون میداد برای خوردن این بستنی که بهش میگن لاکچری و توش ذرات طلا هست و اونموقع 400 هزار تومان بود، صف هم گرفتن! یه وقت نگن بهشون فقیرن!

امروز براشون جاذبه برج میلاد رو درست کردیم و سرشون رو گرم کردیم، با این وضع قرتی بازی که پیش میرن باید برای بچه هاشون دوقلوی برج میلاد رو بالا بدیم باز اون ها چیز جدید میخوان. چقدر هم برای این برج میلاد تبلیغ کردن. اصلا یک کلمات خارجی که فکر کنم خود خارجی ها اولین بارشونه. زناشون رو میبرن لبه برج میلاد. از اونجا میپرن پایین. دیگه نیاز به کوهنوردی و نمایش کوه و صخره های طبیعی که یخچال طبیعی هست و جمله هایی مثل حفظ آب، مایه حیات و اینها هم ندارن.

قطعا بچه هاشون چیز جدید لازم دارن، چون با قرتی بازی هم بدنیا اومدن. حس وظیفه شناسی؟ از سرتاپاشون معلومه.

امروز رفتم رو نقشه سری به حرم شاه عبدالعظیم حسنی زدم و دریغ از اینکه کسی جای مقبره وزیر خارجه تازه شهید شده اش رو اونجا بدونه. یعنی من در سالگرد شهادت این وزیر شهید شده حین ماموریت دومین کسی بودم که به مزارش به صورت مجازی سر میزدم. انقدر غریب و بی کس بود که وقتی برنامه ازم پرسید آیا این مکان وجود داره؟! گفتم، آری. با اجازه تهرانی ها، تهرانی هایی که همه چی زده زیر دلشون، الان دختر بیبی فیس میخوان اونم 14 ساله ، و آمار دختران مجرد سی تا چهل سالشون به تجرد قطعی رسیده ان!

تازه میگن جبری در کار نبوده و این انتخاب خود دختران سی-چهل ساله دهه شصتی هست که خواسته ان مجرد بمانند. یعنی اگر اونها هم میرفتن بالای برج میلاد بستنی طلا میخوردن، الآن متاهل بودن و بچه قرتیشون منتظر برج دوم میلاد بود؟

حتی اون دخترها که رفتن بالا برج وبا لباس پرواز مخصوص، پریدن پایین بدون شوهر نموندن...

دقیقا این انتخاب چه طور انتخابی بوده؟

________________

The Tehranians who are now eating gold ice cream at Milad Tower are the children of mothers who, when we asked them what places to see in Tehran were, said Eram Park, and the weight of the evaaaaa. Even that day, TV showed them queuing up to eat this ice cream that they call luxurious and has gold particles in it, and at that time it cost 400 thousand tomans! Don't tell them they are poor!
Today, we made the Milad Tower attraction for them and warmed their heads. With this situation of playing cards that they are going on, we have to give their children the twin of Milad Tower, and they want something new. How much they have advertised for this Milad Tower. It's a foreign word that I think the foreigners themselves are the first to use. They take their wives to the edge of Milad Tower. They jump off from there. They no longer need to climb mountains and show off natural mountains and rocks that are natural glaciers, and they don't even need to say things like water conservation, life source, and so on.
Their children definitely need something new, because they were born with a sense of duty? You can tell by their heads.
Today I went to the shrine of Shah Abdulazim Hassani on the map and was surprised that no one knew the location of the tomb of his recently martyred foreign minister there. I mean, I was the second person to visit his tomb virtually on the anniversary of the martyred minister's death while on a mission. It was so strange and deserted that when the program asked me if this place existed?! I said, yes. With the permission of the Tehranians, the Tehranians who have everything under their control, now they want a baby face girl, she's 14 years old, and the number of single girls between the ages of thirty and forty has reached a certain level of celibacy!
They just say that there was no compulsion and that this was the choice of the thirty-to-forty-year-old girls of the sixties who wanted to remain single. I mean, if they too had gone to the top of Milad Tower to eat gold ice cream, would they be married now and their Qorti child be waiting for the second Milad Tower?
Even those girls who went up the tower in special flight suits and jumped down did not remain without a husband...
How exactly was this choice a choice?