زمانیکه رئیسی دستانش را روی سینه میگذاشت برای سلام کردن شیخی شاید نمیدونست که مادران همدوره خودش در همین نظام این نوع سلام رو برای فرزندان دهه شصتی خود منفور اعلام کرده بودند.
زمانیکه گروه های همکلاسی دهه شصتی ها با عده ای لج باز از همان دوره شکل گرفت کسی نمیدانست که رهبری این گروه ها به دست کیست، ولی همه تشکیل دهندگان د و گردانندگان این گروه ها در کانالهای اجتماعی خارجی که باز هم نمیدانستیم چه کسی آنها را بین مردم راه انداخته بود همگی به اتفاق نمیخواستند سلام شیخی به سبک روحانیت ایرانی را ببینند.
تلگرام نمونه آن بود. دوره ای بعد از وایبر اسرائیلی آمد و دوره ای محبوب شد و دوره ای پول بین مردم پخش کرد و دوره ای نتیجه انتخابات اخیر رو اون مشخص کرد.
صندوق رای سیار جای ما ساعت ۶ بعدازظهر آمد ولی همه میدانستند که راس اون ساعت باید حضور پیدا کنند. چه کسی به آنها گفته بود؟
او همان کسی نبود که اجازه دیده شدن ما را نمیداد؟ او همان نبود که فکر میکرد پولهای ما مال اوست؟
باشد تا بعد از شهادت رئیس جمهور رئیسی دست اینها رو شود و رسوای زمانه شوند.
ای امید دلها آقا جان بیا
اقای همه دنیا امید دلها ثارالله وبن ثاره بگیر دستم اقا دل و دلبر ،
تویی محشر، کربلایی کرم کن
ینی میشه، قسمت ما رزق ما را حرم کن به دامانت اقا ...