جریان کلی اگر درست پیش بره خیلی سریع باید اونی محبوب بشه که راست تره

پناهیان حرف اشتباهی نزده، ولی چندان مناسب هم نگفته

اینکه من بیام و دست بگذارم روی اسامی چند صاحب روزنامه بزرگ و بگم اینها بودن که یکی به نعل میکوبید و یکی به میخ، جذابیت نداره. به چند دلیل:

یکی اینه که یک روزنامه رسمی داریم و چند نوچه پر کن غیررسمی و واقعا نمی شده قاطعانه کسی و یا اسمی رو متهم کرد.

دو اینکه همه رو هم نمیشه با یک چوب زد. یکی ممکنه کل کارش رو تو زمین دشمن کاشته باشه و یکی دو تا نویسنده هم تو یک روزنامه بنام ممکنه پیدا بشوند که به نفع دشمن مینویسند. نمیشه این دو روزنامه رو با یک چوب زد. صحبت از یکی دوتا مقاله که نیست، صحبت از روزنامه و نویسنده های متعدد آنهاست.

امروز من انیمه قدیمی می‌دیدم که چند فصلش تا حالا اومده. از حامیانش پپسی و شرکتهای اسرائیلی هست، پس نباید میدیدمش؟

خیر. چیز جالبی که برام داره ایهام در ارائه تصویره: جایی که داره جانی رو با خصوصیات بارزش معرفی می‌کنه دقیقا زیر تابلوی بزرگ پپسیه!

در کل انیمه های به این سبک که می‌شناسیم این اصل رعایت شده. با دقت مهره ها چیده شده. 

من فیلم و انیمه ژاپنی زیاد میبینم. بارها صحنه هایی رو توشون میبینم و درک میکنم که دارن میگن منکه، کودک من، دارم تاریخ رو می‌نویسم، نمیتونم اینجا حرف بزنم. خودت فکر کن. یک جای دیگه بهت قبلاً گفته ام.

اینطور هم نیست که بالاخره آن رژیم صهیونیستی خنگ و گاگول باشه تا این حد و خودش نفهمیده باشه. گاهی می‌فهمه و عمل می‌کنه. مثلا همین اتفاق اخیر برای مانگا کارهاشون رو در نظر بگیرین: هفتاد نفرشون در آتش تو ساختمون زنده سوختند.

کسی چیزی فهمید؟

فقط اخبار ما که بندرت از ژاپن حرف میزد تصویری از بالا سال ۹۸ مثل رمزی نشون داد و گفت: آتشسوزی در ساختمان مرکزی مانگاکاران ژاپنی

کلی طول کشید ماها که دنبال کننده هاشون بودیم بفهمیم با کنایه و اشاره که هفتاد نفرشون تو این آتشسوزی سوخته اند و خسارت بالا بوده! بی بی سی و آمریکا بیش تر از ایران خبر رو پوشش دادند. این پوشش خبری شاید از جهاتی با پوشش خبری درباره میدری که الان وزیر شده درباره اینکه از نویسندگان نامه جام زهر به رهبری بوده، شباهت داشته باشه.

حالا اگر ایران بود چه میشد؟ اگر ما فقط اندکی راه ژاپنی ها رو میرفتیم؟ 

مطمئن باشین تک تکمون هدف قرار می‌گرفتیم. خیلی بدتر از اون اتفاقی که برای مانگاکاران ژاپنی می افتاد در انتظار مون بود، ولو کیفیت کارمون به الان اونها هم نمی‌رسید.

بنابراین من کلا مخالف اسم و برچسب گذاشتن رو کسی یا چیزی هستم ولی اتحاد رسانه های داخلی فعلی ژاپن رو دوست دارم:

اونی محبوب میشه که راست تره. حتی هزینه هنری هم بیشتر رویش میشه. حتی برایش جان میدهند. تا حالا که اینطور بوده