حل و فصل مسائل جبالیا

اینکه مکان وسیعی پس از سالها جنگ در فلسطین همچنان بعنوان اردوگاه شناخته بشه معنیش سر و سامان نگرفتن صدها هزار نفر در آن منطقه است. مسائل مردم جبالیا هم مثل مسائل مردم شهرهای جنگزده در طول تاریخه. 

وضعیت جبالیا شاید ۸۰ ساله که اینطور رقم خورده. آن را مقایسه کنید با شهر توس که توسط مغولها چند صدسال قبل ویران شد. شهر توس در زمان ناصرالدین شاه با کشف محل دقیق آرامگاه فردوسی روح تازه ای گرفت و جنبه تاریخی آن دوباره شهرت جهانی یافت، اما مسائلی مثل جنگ جهانی و تغییر مسیر رودها و افزایش جمعیت ناشی از مهاجرت مردم سایر شهرها باعث شد شهری که هنوز بازار سرپوشیده و اماکن ورزشی خانوادگی خود رو باز نیافته بود یکباره زیر بار فشار افزایش جمعیت و نیازهای مردم منطقه بره. گرمایش زمین هم مزید بر علت شده و رودخانه اساطیری کنار آن را به خشکرودی تبدیل کنه.

شهر توس خراسان رضوی رو با شهر توس تاجیکستان مقایسه کنید. شهر تاریخی توس کنار کشفرود با پل فردوسی شهرت دارد و شهر توس تاجیکستان کنار رودخانه کافرنهان (kafirnigan) واقع شده. خوب که بررسی کنید معماری مشابه بقعه هارونیه توس مشهد هم اونجا پیدا میکنید. شهر توس تاجیکستان از وضعیت بهتری نسبت به شهر توس خراسان رضوی برخورداره. دلیلش چیه؟

دلیلش حل و فصل نشدن مسائل شهر باستانی توس پس از جنگه. آخرین اثر پذیری این شهر، پس از جنگ نیابتی عراق در هشت سال دفاع مقدس در دهه ۶۰ شمسی بوده. یعنی یک شهری که یک بار صدها سال پیش ویران شد، ویرانیهای آن همچنان پابرجاست. 

این در مورد جبالیا غزه هم صادقه. جریان تاریخی پشت این ویرانه هاست که یکیش تقریب نیافتن مذاهب در آن مناطقه. یعنی یکی پیدا نشده در این مناطق مذهب یکسانی رو رسمی اعلام کنه.

همین جا برای جزایر سه گانه تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی پرانتز باز کنم که اینها هم همین مسائل در موردشان صادقه. در هر سه مورد نیاز به مکان های ورزشی مناسب خانواده به چشم میخوره. همه این شهر ها نیاز به بهبود وضعیت پس از جنگ دارند، ولی همچنان بار جنگ و ویرانی های پس از آن را به دوش میکشند: سرانه فضای سبز مناسب ندارند. با وجود ظرفیت شهر، اماکن ورزشی خانوادگی برایشان فراهم نشده و برنامه ریزی برای بهبود و توسعه عملیاتی شهر برایشان صورت نگرفته.

_______________

The fact that a large area is still known as a camp after years of war in Palestine means that hundreds of thousands of people in that area are not getting settled. The problems of the people of Jabalia are the same as the problems of the people of war-torn cities throughout history.

The situation in Jabalia has been like this for perhaps 80 years. Compare it with the city of Toos, which was destroyed by the Mongols a few hundred years ago. The city of Toos gained a new lease of life during the time of Naser al-Din Shah with the discovery of the exact location of Ferdowsi's tomb, and its historical aspect regained world fame. However, issues such as the world war and the change in the course of rivers and the increase in population due to the migration of people from other cities caused the city, which had not yet reopened its covered market and family sports facilities, to suddenly come under the pressure of the increase in population and the needs of the people of the region. Global warming has also added to the cause and turned the mythical river next to it into a dry land.

Compare the city of Toos in Khorasan Razavi with the city of Toos in Tajikistan. The historical city of Toos near Kashfrud is famous for the Ferdowsi Bridge, and the city of Toos in Tajikistan is located on the Kafirnigan River. Well, if you check, you will find architecture similar to the Haruniyeh Tomb of Toos (Tus) in Mashhad there. The city of Toos in Tajikistan is in a better condition than the city of Toos in Khorasan Razavi. What is the reason?

The reason is that the issues of the ancient city of Tus have not been resolved after the war. The last impact of this city was after the proxy war of Iraq in the eight years of the Holy Defense in the 1980s. That is, a city that was once destroyed hundreds of years ago, its ruins still stand.

This is also true of the Gaza Mountains. The historical process behind these ruins is one of which is the lack of convergence of religions in those areas. That is, no one has been found in these areas to officially declare the same religion.

I will open parentheses here for the three islands of Greater Tunb, Lesser Tunb, and Abu Musa, for which the same issues are also true. In all three cases, the need for family-friendly sports facilities is evident. All of these cities need to improve their post-war situation, but they still bear the burden of the war and its aftermath: they lack adequate green space per capita. Despite the city's capacity, they are not provided with family sports facilities, and there is no planning for the city's operational improvement and development.

دولتی های پزشکیان دور برشان نداره، ما پای کاریم

این دولتی ها هر بار دوره های هشت ساله شون عوض میشه، تصور میکنن میتونن یک چیزی از سر نسل اول انقلاب بکنن. یه چند مورد هم بدون توجه به نیازها و احتیاجات نسل اول انقلاب که زحمت هم کشیده بودن به کارمندان بعدی داده شد که این تصور رو قوت بخشید. نمونه اش بخشیدن یکباره تمام خانه های سازمانی، و مخصوصا خانه های سازمانی قوه قضائیه بود که کارمندانی که پیش بینی یکباره مستاجر ملکی دیگر شدن رو نمیکردن ضربه خوردن. این ضربه خوردن، البته با هوش و ذکاوت و صبر و تحملی که آنها داشتن به اتفاق ناگواری تبدیل نشد و بلکه موجب قدرت گرفتن بیشتر آن ها شد. تورم فزاینده با ملک های استیجاری چالش پیش روی آنهایی شد که از اول فکر خرید خانه نبودند. افزایش مدام اجاره بها بسیاری را که در املاک آبا و اجدادی خود ساکن نبودند، تحت فشار اقتصادی قرار داده بود.

پزشکیان و تیم او روی کار که آمدند موضوع اصلاحات ارضی دوره پهلوی و زمین های آبا و اجدادی قوت گرفت. از آن زمان، به همین اسم معلوم نیست تا حالا چند نفر رو کشته اند. این وسط برای کسانی مثل ما که زمین آبا و اجدادی خود را فروخته و در زمین دیگری ساکن بودیم، چند بار موضوع رد کردن جاده از روی زمین و موضوع کشاورزان ناراضی مطرح شده که بی مورد است. اینکه ما رایگان به موضوع کشفرود و اداره منطقه رسیدگی میکنیم، دولتی ها از جمله شهرداری مشهد و اداره کشاورزی دور برشون نداره که وظیفه ما بوده. وظیفه خودشون هست، ولی چون ما مالک هستیم حیفمون می آید که زمین هایمان اینطور حیف و میل شود.

در اصلاحات ارضی دوره پهلوی دو دسته صاحب زمین شدند. یک دسته خود مالکان بودند و دسته دیگر زارعانی که روی زمین کار میکردند، ولی صاحب زمین نبودند. زارع زمین را قسطی از دولت پهلوی میخریده. وقتی انقلاب اسلامی میشود و جمهوری اسلامی می آید روی کار به یه عده از این زارعان زمین ها رو میبخشه. یعنی طرف کشاورز بوده و شصت هفتاد سال زارع بوده و زمین رو هم قسطی داشته پولش رو به دولت میداده. اون زمین رو جمهوری اسلامی بهش بخشیده و قسط های بعدی رو هم نگرفته. آنها که مالک بودن هم تکلیفشان مشخصه. دولتی ها و اداره کشاورزی اگر برای زمین هایشان سند دارند بیایند و ادعای خود را کتبی مطرح کنند. نه اینکه یک روز پیشنهاد رد کردن جاده از روی زمین های ما بدهند و یک روز هم کشاورز هفتاد ساله رو بعد از گذشت سی-چهل سال از انقلاب اوایل دوره پزشکیان رو کنند که مدعی بوده و زمین اصلاحات ارضی شامل حالش میشده و حالا ما باید حقش رو بدیم.

______________

Every time their eight-year terms change, these governments think they can do something about the first generation of the revolution. In a few cases, without considering the needs and requirements of the first generation of the revolution, who had also worked hard, the next employees were given, which strengthened this idea. An example was the sudden gift of all institutional houses, especially the institutional houses of the judiciary, which hit employees who did not anticipate the sudden tenant of another property. Of course, this hit did not turn into a disaster with the intelligence, intelligence, patience, and tolerance that they had, but rather caused them to gain more power. The increasing inflation with rental properties became a challenge for those who had not thought of buying a house in the first place. The continuous increase in rent had put many who were not living in their ancestral properties under economic pressure.
When Pezeshkian and his team came to power, the issue of land reforms of the Pahlavi era and ancestral lands gained momentum. Since then, it is not known how many people have been killed under this name. In the meantime, for those like us who sold our ancestral land and lived on another land, the issue of the road being cut through the land and the issue of disgruntled farmers has been raised several times, which is unnecessary. The fact that we are dealing with the issue of river exploration and regional administration for free is not up to the governments, including the Mashhad Municipality and the Agricultural Department, which is our duty. It is their duty, but since we are the owners, it is a pity that our lands are being wasted like this.

During the land reforms of the Pahlavi era, two groups of landowners became landowners. One group were the owners themselves, and the other group were farmers who worked on the land, but did not own the land. Farmers would buy the land in installments from the Pahlavi government. When the Islamic Revolution took place and the Islamic Republic came to power, it gave the land to some of these farmers. That is, the farmer was on the side of the farmer and had been a farmer for sixty or seventy years and had the land in installments and gave his money to the government. The Islamic Republic gave him that land and did not take the subsequent installments. Those who are owners also have a clear duty. If the government and the agricultural department have documents for their lands, they should come and present their claim in writing. Not that one day they would propose to pass a road through our lands and one day they would expose a seventy-year-old farmer after thirty-forty years since the revolution in the early days of the Medeskian era who had claimed the land and the land reform would have been his, and now we have to give him his due.